boshladi. Dadang ikkalamizni ham birgina farzandsizlik dardi qiynashni boshlagandi. Dadang raxmatli tunlari bilan mijja qoqmasdan alloxga iltijo qilib chiqardi. Bizga ham farzand ato etishini naslimiz yo'q bo'lib ketishiga yo'l qo'ymasligini so'rar edi. Menga bildirmasdan kechalari ko'z yosh to'kib chiqganlarini ham ko'p marta guvohi bo'lganman. Meni hayotga bo'lgan qiziqishim kundan kunga so'nib borayotgandi, faqatgina dadangni muhabbati meni hayotda ushlab turgan edi. Nihoyat iltijolarim hudoga yetib borib oradan 6 yil o'tgach men homilador bo'ldim. Shifoxonadan doktorni homiladorsiz degan gapini eshitgach dadang bir muddat o'zlariga kelolmadilar. Ha ularni bu xush xabar aqldan ozdirayozgandi. O'sha kundan boshlab dadang meni ishga ham yubormay qo'ydi. O'zlari kunduzi tinim bilmasdan ishlab menga har hil qimmat yeguliklar olib kelar, yana kechasi uhlamasdan alloxga shukrona bildirib chiqardi. Nihoyat uzoq kutilgan onlar yaqinlashib sen ham tug'ulding. O'sha kuni dadang ikkimizni quvonchimizni tariflashga so'z ojiz edi, ikkimizning ham ko'zimizdan quvonch yoshlari tinmasdan daryo misol oqardi. Dadang seni mard, jasur, qo'rqmas, pahlavon yigit bo'lsin deb ismingni Botir deb nomladi. Sen 4-5 oylik bo'lganingda dadang ,,Haj" safariga otlandilar. Menga ,,Onasi alloxni bizga bergan tuxfasiga men ham uning oldidagi farzimni ato etishim kerak, qolaversa o'g'limizni tili chiqganda meni Hoji-dada deb chaqirishini hohlayman" deb javob qildi. Men ularni yo'ldan qaytara olmas edim shuning uchun ularga oq yo'l tiladim. Keyin bilsam dadangni yuraklari qattiq betob bo'lib ular o'z o'limlari oldidan qarzlarini ato etishga otlangan ekanlar. Ketish oldidan menga ,,Keyingi safar seni ham olib ketaman onasi yaxshi qol, o'g'lim ikkalang alloxga omonat" deb hayrlashib ketdilar. Haj ziyorati yakunlanishiga bir kun qolganda uyimizga shum xabar keldi. Dadang uyoqda vafot etgandi, hamma musilmon orzu qiladigan o'lim dadanga nasib qilgan edi. Men bu xabardan qanchalik tushkunlikga tushmay dadangni omonati yani seni parvarishlab voyaga yetqazishga majbur edim. Sen bizning naslimiz davomchisan, shuning uchun bor mehrimni senga berdim. Ha o'g'lim men dadangni sog'inmadim axir yonimda sendek o'g'lim bor, hudo hohlasa sen dadang raxmatlik ikkimiz orzu qilgan hamma narsaga erishasan. -Bo'ldi bolam umringdan baraka top raxmat, kech bo'ldi yotib uxla ertaga o'qishga kech qolasan. Oyisining bu gaplarini eshitgan Botir sekin oyisining tizzasiga ochilib qolgan oyoqlariga choyshabni tortib yopib qo'yib eshik sari yo'l oldi. U honani tark etarkan ko'zlaridagi yoshni to'xtata olmasdi. Dunyo ko'ziga tor ko'rinib o'zidan o'zi nafratlanar, o'z joniga qasd qilgisi kelar, lekin oyijonisini gaplarini eslab bu yo'ldan qaytdi. Ha u ota-onasining naslini davom ettirishi ularga muqobil farzand bo'lishi lozim... Oradan 5 yil o'tdi Toshkent aeroporti, kollejni tamomlab tinimsiz mehnat qilgan Botir bugun oyijonisini qarshiedi, lekin bir kam dunyo deganlaridek bizning baxtimizga ham armon soya sola boshladi. Dadang ikkalamizni ham birgina farzandsizlik dardi qiynashni boshlagandi. Dadang raxmatli tunlari bilan mijja qoqmasdan alloxga iltijo qilib chiqardi. Bizga ham farzand ato etishini naslimiz yo'q bo'lib ketishiga yo'l qo'ymasligini so'rar edi. Menga bildirmasdan kechalari ko'z yosh to'kib chiqganlarini ham ko'p marta guvohi bo'lganman. Meni hayotga bo'lgan qiziqishim kundan kunga so'nib borayotgandi, faqatgina dadangni muhabbati meni hayotda ushlab turgan edi. Nihoyat iltijolarim hudoga yetib borib oradan 6 yil o'tgach men homilador bo'ldim. Shifoxonadan doktorni homiladorsiz degan gapini eshitgach dadang bir muddat o'zlariga kelolmadilar. Ha ularni bu xush xabar aqldan ozdirayozgandi. O'sha kundan boshlab dadang meni ishga ham yubormay qo'ydi. O'zlari kunduzi tinim bilmasdan ishlab menga har hil qimmat yeguliklar olib kelar, yana kechasi uhlamasdan alloxga shukrona bildirib chiqardi. Nihoyat uzoq kutilgan onlar yaqinlashib sen ham tug'ulding. O'sha kuni dadang ikkimizni quvonchimizni tariflashga so'z ojiz edi, ikkimizning ham ko'zimizdan quvonch yoshlari tinmasdan daryo misol oqardi. Dadang seni mard, jasur, qo'rqmas, pahlavon yigit bo'lsin deb ismingni Botir deb nomladi. Sen 4-5 oylik bo'lganingda dadang ,,Haj" safariga otlandilar. Menga ,,Onasi alloxni bizga bergan tuxfasiga men ham uning oldidagi farzimni ato etishim kerak, qolaversa o'g'limizni tili chiqganda meni Hoji-dada deb chaqirishini hohlayman" deb javob qildi. Men ularni yo'ldan qaytara olmas edim shuning uchun ularga oq yo'l tiladim. Keyin bilsam dadangni yuraklari qattiq betob bo'lib ular o'z o'limlari oldidan qarzlarini ato etishga otlangan ekanlar. Ketish oldidan menga ,,Keyingi safar seni ham olib ketaman onasi yaxshi qol, o'g'lim ikkalang alloxga omonat" deb hayrlashib ketdilar. Haj ziyorati yakunlanishiga bir kun qolganda uyimizga shum xabar keldi. Dadang uyoqda vafot etgandi, hamma musilmon orzu qiladigan o'lim dadanga nasib qilgan edi. Men bu xabardan qanchalik tushkunlikga tushmay dadangni omonati yani seni parvarishlab voyaga yetqazishga majbur edim. Sen bizning naslimiz davomchisan, shuning uchun bor mehrimni senga berdim. Ha o'g'lim men dadangni sog'inmadim axir yonimda sendek o'g'lim bor, hudo hohlasa sen dadang raxmatlik ikkimiz orzu qilgan hamma narsaga erishasan. -Bo'ldi bolam umringdan baraka top raxmat, kech bo'ldi yotib uxla ertaga o'qishga kech qolasan. Oyisining bu gaplarini eshitgan Botir sekin oyisining tizzasiga ochilib qolgan oyoqlariga choyshabni tortib yopib qo'yib eshik sari yo'l oldi. U honani tark etarkan ko'zlaridagi yoshni to'xtata olmasdi. Dunyo ko'ziga tor ko'rinib o'zidan o'zi nafratlanar, o'z joniga qasd qilgisi kelar, lekin oyijonisini gaplarini eslab bu yo'ldan qaytdi. Ha u ota-onasining naslini davom ettirishi ularga muqobil farzand bo'lishi lozim... Oradan 5 yil o'tdi Toshkent aeroporti, kollejni tamomlab tinimsiz mehnat qilgan Botir bugun oyijonisini qarshitinchlik bolam, oyog'imda og'riq kuchaydi, shunga maz surib qo'ysang degandim. -Hop oyijon hozir kiraman. Botir bu holatdan juda ham hursand bo'lib ketdi, chunki u orziqib kutgan vaqtlar kelgandi. Mana endi u oyisini yaqindan ko'rish va ehtiroslarini qondirish imkoniyati paydo bo'lgandi. Botir hikoyalarda ko'p o'qigandi, u yerdagi bolalar oyisini oyog'ini uqalab ohir oqibatda o'z niyatlariga yetishgani haqida. Botir bunaqa vaziyatlarda nimalar qilishni yodlab olgandi. Botir bir muddat o'ylanib turib, keyin oyisini honasi tomon yurdi. Honaga yaqinlasharkan uning butun vujudi hayajondan titrab ketardi. Mana nihoyat u oyisining yotoqhonasiga yetib keldi, ichkarida Jamila opa uzun tungi halatda tepaga qarab yotardi. Botirni ko'zlari oyisiga tushgach ehtirosi yanada kuchayib ketdi, hozir uning ko'ziga oyisi dunyodagi eng go'zal ayol bo'lib ko'rinayotgandi (ha ayol bo'lib, ona bo'lib emas). -Keldingmi o'g'lim? Onasining bu savoli Botirni hayollarini shamoldek to'zitib yubordi. -Ha oyi keldim, maz qani? -Ana javonni ustida turibdi o'g'lim. Botir qo'liga mazni olib