dadanga nasib qilgan edi. Men bu xabardan qanchalik tushkunlikga tushmay dadangni omonati yani seni parvarishlab voyaga yetqazishga majbur edim. Sen bizning naslimiz davomchisan, shuning uchun bor mehrimni senga berdim. Ha o'g'lim men dadangni sog'inmadim axir yonimda sendek o'g'lim bor, hudo hohlasa sen dadang raxmatlik ikkimiz orzu qilgan hamma narsaga erishasan. -Bo'ldi bolam umringdan baraka top raxmat, kech bo'ldi yotib uxla ertaga o'qishga kech qolasan. Oyisining bu gaplarini eshitgan Botir sekin oyisining tizzasiga ochilib qolgan oyoqlariga choyshabni tortib yopib qo'yib eshik sari yo'l oldi. U honani tark etarkan ko'zlaridagi yoshni to'xtata olmasdi. Dunyo ko'ziga tor ko'rinib o'zidan o'zi nafratlanar, o'z joniga qasd qilgisi kelar, lekin oyijonisini gaplarini eslab bu yo'ldan qaytdi. Ha u ota-onasining naslini davom ettirishi ularga muqobil farzand bo'lishi lozim... Oradan 5 yil o'tdi Toshkent aeroporti, kollejni tamomlab tinimsiz mehnat qilgan Botir bugun oyijonisini qarshiolishga chiqgan.Mana nihoyat uzoqdan oppoq libosda ,,Haj" safaridan qaytgan Jamila opa ko'rindi, oyisiga ko'zi tushgan Botir ko'zidagi ikki tomchi yoshini kaftlari bilan artgancha oyijonisi tomon oshiqdi... (tamom) Hurmatli saytdoshlar hikoyani nomini va boshlanishini atayin ehtirosli qilib yozdim. Agar bunaqa qilmaganimda ko'p yoshlarimiz bu hikoyani o'qimasdan etiborsiz qoldirishardi. Axir kimdir nasixat qilsa hech birimizga yoqmasligi tabiiy ayniqsa endi qoni qaynab ulg'ayyotgan yoshlarimizga. Hikoyamni oxirini nasihat bilan yakunlamoqchi emasman, shunchaki ochiq qoldiraman. Hulosa o'zlarizdan, Barchamizni mehribon onajonlarimizni allox o'z panohida asrasin, o'tib ketganlarini joylarini jannatda qilsin, barchangizga omad tilab hurmat bilan TuNGi_HaMRoX... P/s: bu hikoyani TuNGi-HaMRoX yozgan. O'zi kompyuterdan kira olmayotgani uchun mendan so'ragandi P/p/s: TuNGi-HaMRoX, men ham kompyuterdan kirmayman. Oddiy telefondan kiraman. Qanday telefondan kirishim esa sizga ko'rinsa kerak